ريفلاكس معده – مري(GER) يا برگشت محتويات معده به داخل مري يك فرآيند فيزيولوژيكي طبيعي است كه شيرخواران وكودكان و بزرگسالان ممكن است چندين بار آن را در طول روز تجربه كنند.

بيماري ريفلاكس به شرايطي گفته مي شود كه برگشت محتويات معده به مري يا حلق با علائم ديگري توام شود در شرايط شلي موقت دريچه تحتاني مري يا عدم انطباق كافي توان اسفنكتر با تغييرات فشار درون شكمي وقوع GER بيشتر است

تظاهرات باليني :

شايعترين علامت باليني ريفلاكس مري معده در دوران شيرخوارگي نشخوار كردن و يا استفراغ مي باشد استفراغ در اكثر شيرخواران خودبخود بهبود مي بابد اما در معدودي از بيماران علائم به سمت زيرپيشرفت مي كندبي اشتهايي ، سختي بلع ،درد حين بلع ، تحريك پذيري، استفراغ خوني ، كم خوني و نارسايي رشد، همچنين با بعضي از اختلالات مزمن تنفسي مانند سرفه مزمن و پنوموني هاي مكرر در شيرخواران ارتباط دارد.

التهاب مري ممكن است باعث ناراحتي قفسه سينه شود كه با تحريك پذيري و ضعف تغذيه همراه است .

مداخلات درماني :

اكثر شيرخواران مبتلا به ريفلاكس فقط به درمان حمايتي جهت كاهش شدت علائم نياز دارند. معمولا يكي از راه كارهاي معقول براي كاهش علائم ريفلاكس تغذيه با شيرخشك غليظ به دفعات زياد و حجم كم و تشويق شيرخوار به آروغ زدن مكرر مي باشد. معمولا با افزودن مقادير كافي غلات برنج به شيرخشك و بزرگ كردن سوراخ بطري براي عبور اين فرمول مي توان تغذيه غليظ را تامين نمود.

قراردادن كودك در وضعيت هاي خاص يكي از راه كارهاي مورد بحث مي باشد.

آزمايشات نشان داده است كه وضعيت دمر نسبت به طاقباز به كاهش ريفلاكس كمك مي كند . وضعيت دمر باعث كاهش ريفلاكس افزايش سرعت تخليه معده ، كاهش آسپراسيون و صرف انرژي و كاهش زمان گريه مي شود . خواباندن شيرخوار در اين وضعيت به خصوص پس از تغذيه فقط در صورت بيدار بودن وي مجاز مي باشد .

گروهي نيز معتقدند كه قرار گرفتن به پهلو و بالا نگهداشتن سرمشابه بالغين براي آنها مفيد مي باشد ممكن است براي شيرخواران و كودكان درمان دارويي نيز لازم شود.

پيش آگهي :

اكثرشيرخواران مبتلا به ريفلاكس معده مري مشكلات خفيفي دارند كه طي 18-12 ماه بهبود مي يابد و فقط به تغييرات سبك زندگي و يا دارو درماني نياز خواهند داشت .

ارزيابي تشخيصي :

در اكثر موارد براي دستيابي به تشخيص ، تهيه تاريخچه و معاينه فيزيكي شيرخواران مبتلا به استفراغ لازم است . مطالعات تشخيصي براي ارزيابي بيشتر شامل آزمايش بلع باريم و عكسبرداري سريال دستگاه گوارش فوقاني مي باشد.